Het weekend van Hemelvaart waren we voor een vierdaagse hoogtestage afgereisd naar Nordenau in Sauerland. Het pittoreske dorpje ligt aan de voet richting Winterberg. Het vakantieoord dat op 670 meter hoogte ligt en onder de wintersporters bekend staat als skigebied. In de zomermaanden kun je in deze omgeving fantastisch fietsen. Zowel op de racefiets als mountainbike. Een bezoek aan Bikepark Winterberg staat ook nog op mijn bucketlist.
Voor het tweede jaar op rij verbleven wij in een appartement van FeWo-Sauerland. Een prima locatie om op te stappen voor diverse trainingsritten. Je kunt ervoor kiezen direct te gaan klimmen of afdalend warm te rijden richting Schmallenberg. Wij hebben op onze eerste dag Winterberg van verschillende kanten beklommen. Alhoewel dat niet het plan was dwongen we onszelf door ons te storten in een zuidelijke afdaling. Kortom, het was een goede warming-up.
Op de tweede dag kozen we voor een Westelijke route over 165 km met de Plettenberg als verste punt. Wie denkt dat de Plettenberg de enige beklimming is zit ernaast. Met nauwelijks een vlakke kilometer kwamen we met maar liefst 2700 hoogtemeters thuis. Dag 3 was persoonlijk mijn sterkste dag. De koffiestop was gepland bij Siggi’s Hutte op 850 meter hoogte van de Ettelsberg. Siggi is een vriend van mijn vader en kennen we al van jongs af aan. Na enige vorm van deskresearch was ik van mening een asfalt weg omhoog te hebben gevonden. Asfalt werd los asfalt, los asfalt werd gravel en gravel werd modder. We moesten onze koers wijzigen en besloten om in Willingen onze koffiestop te doen. Op het menu baguette mit käse und tomaten, großer cola und ijskaffee. Wij zaten wel even goed. Daar dacht Wielervereniging Wct Ouwe Seun net zo over. Dag 4 was de dag van de slotrit, lekke banden en verdiend bolletje ijs. Een bijzonder toeristisch pad veranderde opnieuw in gravel. Enige twijfel sloeg toe, maar we zetten onze weg voort. Eenmaal bergafwaarts zorgde dat toch wel voor enig, volledig gecontroleerd, spektakel. Met twee lekke banden als resultaat. Persoonlijk mijn slechtste dag. Ik had al mijn kruit de voorgaande dagen verschoten. Ik kreeg te maken met alle ingrediënten van ‘afzien’. Van het kat en muisspel maakte ik al geen onderdeel meer uit. De benen schreeuwden, jankten om rust. De wind hadden we tegen en ik verloor mijn trainingsmaten uit het oog. Ik moest het opgeven tegen de youngsters. Gelukkig maar, anders begon ik ook nog te twijfelen aan mijn trainingsschema’s. Amai!
We kijken terug op een dik geslaagd trainingsweekend. Voor in de boeken: 4 dagen, 15 uren, 500 kilometer en ruim 7.000 hoogtemeters. Tot volgend jaar!
Bedankt Jan Fennema- Transplant Cyclist, Laurens van Embden, Sebastian Vester, Jelle Bokma.
